Koken voor AD(H)D-ers

Ik heb een kookboek geschreven

Wow, het onmogelijke is gebeurd. Ik, die NIETS met koken heb, geen interesse, geen talent, geen lol erin, ik heb een kookboek geschreven. Een e-book weliswaar, maar het is een boek met heuse recepten die je kunt maken zodat je uiteindelijk een waardige maaltijd op tafel zet. Ja, ook, juist als je AD(H)D hebt en net als ik HELEMAAL NIET van koken houdt. Het is namelijk een kookboek voor AD(H)D-ers*.

Speciaal voor de snel afgeleide mens

Bij het schrijven ervan heb dankbaar gebruik gemaakt van mijn onvermogen om te koken. Dat ik mijn aandacht maar moeilijk bij het koken kan houden draagt hieraan bij, evenals de grote moeite die ik heb met multitasking, wat koken voor mij is. En ik heb moeite met onverwachte dingen. Bij recepten kom ik vaak onverwachte dingen tegen, zoals ingrediënten die ik niet ken en die ik daarom besluit weg te laten maar die – naar later blijkt – toch best wel relevant zijn voor het gerecht in kwestie. Of bepaalde handelingen die ik had moeten uitvoeren om tot een bepaalde vervolgstap te kunnen overgaan, maar die het recept slechts impliciet aangeeft – zo van: “Dat is zó simpel en vanzelfsprekend, dat hoeft er echt niet bij in een recept.” – terwijl ik een beschrijving nodig heb van ALLE STAPPEN want anders snap ik het niet. Ja, ook dat ik rijst moet afgieten op een gegeven moment en dat ik sommige dingen moet snijden op een bepaalde manier.

Enfin, door mijn onvermogen om te koken, heb ik extra goed nagedacht over koken. Mijn overpeinzingen waren vooral gericht op: “Hoe maak ik in vredesnaam gerechten die én mijn kinderen lusten én zelfs ik kan maken én die nog een bepaalde voedingswaarde hebben ook.” Ik heb hierbij wijselijk gebruik gemaakt van input van mijn positieve stabiele vriendin en van mijn sexy stoere vent. Zij voorzagen mij van recepten die ik voor het gemak AD(H)D-proof recepten ben gaan noemen. En ik ben ermee aan de slag gegaan. Eerst schreef ik ze alleen uit op papier. De recepten die ik van mijn positieve stabiele vriendin kreeg, herschreef ik in ADHD-taal en de recepten die mijn sexy stoere vent me in de praktijk leerde – hij kookte, ik keek af en toe eens wat hij deed zolang ik mijn aandacht kon vasthouden – schreef ik in de meest simpele stapjes op.

Dus heel gestructureerd

Élke stap en tussenstap is opgenomen in de recepten. Óók welke benodigdheden allemaal nodig zijn. Tot in de kleinste details. Is er bijvoorbeeld een mes nodig? Geen zorgen, het wordt allemaal genoemd bij de benodigdheden. Want anders krijg ik de situatie dat ik lekker aan het koken ben en OPEENS uit mijn keukenla een mes moet halen, met alle gevolgen van dien. Want mijn hersenen registreren allerlei dingen zoals: “Bah, die la is wel viezig geworden, laat ik daar ff een doekje doorheen halen.” of “Ah, dáár is die schaar die ik al een paar dagen kwijt was, wacht, ik leg hem meteen ff terug op zijn plek.”  Dit lijkt op zich mooi natuurlijk want dan is dat ook maar meteen gebeurd. Alleen, het blijft hier niet bij. Van de schaar rol ik in iets anders en vóór ik het weet is er een uur voorbij en zit ik op zolder mijn studieboeken – eindelijk eens, want dit wilde ik al heel lang – te ordenen. Tegen die tijd is mijn oorspronkelijke taak – koken – allang uit mijn geheugen gewist en de kans dat dit erin terugkomt is vrij klein. Ja, als het etenstijd is, maar dan staan er drie hongerige stuiterballen om me heen en is de lol er echt wel vanaf. Om deze situatie van volledige afdwaling te voorkómen, staan alle benodigdheden aan het begin van het recept en is de eerste stap van het recept: Leg alle benodigdheden klaar :-). Superhandig en fijn.

Toch bleek al snel dat die structuur alleen niet toereikend is voor mij. Want als ik de recepten ging koken, en ik door iets in mijn omgeving werd afgeleid, raakte ik in de war en de kluts kwijt. Ik moest hierop iets verzinnen, zodat mijn aandacht volledig bij het koken bleef. Gelukkig ben ik – net als jij waarschijnlijk – heel fantasievol.

Met veel visualisatie

Dus ik verzon een creatieve oplossing. Ik maakte van alle voor mij belangrijke overgangen foto’s zodat het voor mij in één oogopslag duidelijk was waar ik ook alweer was. Moest er iets geraspt worden, dan maakte ik een foto van het ingrediënt mét de rasp erbij. Wacht, hier krijg je de foto waarop ik momenteel doel.

Is ie niet prachtig? Mijn jongste dochter vindt de foto’s die ik maak fantastisch. Lekker rustig, maar wel kleurrijk en met mooie lichtinval. Ondanks dat zij niet is gediagnostiseerd met ADHD, verdenk ik haar er wel van dat ze het stiekem toch heeft. Dus als zij ze goedkeurt, wil dat toch wel iets zeggen, bedacht ik me. En ik ging door, net zolang totdat ik dacht: “Gut, als ik dit nu eens bij elkaar zet in een document en daar een e-book van maak voor mede-kook-stuntelaars?”  Aldus geschiedde. En mét resultaat. Vandaag. Best trots kan ik zeggen: “Ik ben een schrijfster. Van een kookboek. Voor AD(H)D-ers.”

En gerechten voor een hele week

Het boek bevat zes gerechten, genoeg om een week lang elke dag iets anders op tafel te zetten. Gerechten die mijn kinderen met smaak eten én die ik kan maken. Dus jij ook. Hoe leuk is dat? Ik heb alle recepten zelf meerdere malen uitgeprobeerd en ik heb ik ben bij twee van de zes recepten – de salade en de Indonesische gehakttaart – bijna op het punt dat ik ze uit mijn hoofd ken. Met bijna bedoel ik dat ik ze vermoedelijk over een maand of drie redelijk zal beheersen. Tot die tijd maak ik gebruik van mijn eigengemaakte kookboek. Met de handige benodigdheden- en ingrediëntenlijst. En de eenvoudige stappen die elkaar – voor mij in ieder geval – heel logisch opvolgen. Kijk ik plaatjes. Rustige plaatjes, met mooie kleuren en perfecte lichtinval. Als ik weer afgeleid raak, hoef ik alleen maar naar een plaatje te kijken en ik weet weer wat ik moet doen. Namelijk verder gaan met koken. Van een simpele maar toch lekkere en gezonde maaltijd. Net zolang totdat ik het gerecht ‘af’ heb. En ik bij het laatste plaatje ben. Kan ik nagenieten en me voldaan voelen. Als bij een uitgelezen boek.

Noten:

* Het is dan wel een kookboek voor AD(H)D-ers, maar ook beginnende kokers en kinderen kunnen er goed mee uit de voeten. In de keuken dan.

Wil je het plaatje zien wat bij die raspfoto hoort? Het eindresultaat? Hier, speciaal omdat jij het bent:

Klik hier voor het GRATIS e-book ‘Koken voor AD(H)D-ers’.