Slaapstoornis en depressie. Wat nu?

Mijn slaapstoornis en depressie zijn terug

Sinds enkele maanden slaap ik bijna niet in de nacht. Daardoor heb ik slaaptekort. Mijn bioritme is verschoven en mijn slaappatroon is in de war. Dit heet een slaapstoornis. De volgende stap is een oplaaiende depressie, ik heb het begin ervan al gezien en dat was niet mooi ☹. Wat te doen?

1. Contact met huisarts

Vorige week besloot ik mijn huisarts te bellen. Zij ziet de ernst van mijn situatie in. Daarnaast vertelde ze me dat ik eerder mijn slaapstoornis en depressie heb overwonnen, dus ik kan dit opnieuw. Haar advies was tweeledig. De rest van de week mocht ik het mezelf zo makkelijk mogelijk maken, wat inhield dat ik zou slapen en opstaan wanneer ik wilde. Ik kon aanhouden wat zich had ontwikkeld: om drie uur ’s ochtends naar bed en tegen lunchtijd daadwerkelijk opstaan*. Tussendoor dutjes doen was toegestaan. Daarna moest het roer om. Dat was het tweede en lastigere gedeelte van haar advies 😉.

2. Slaapritme herstellen

Vanaf deze week ben ik aan het resetten. Sinds maandag sta ik vroeger op en doe ik geen dutjes overdag. Op maandag stond ik om half tien op**. Gisteren stond ik vijf minuten eerder op. Ik voelde me trots. Vandaag beknibbelde ik wederom vijf minuten op mijn slaap. Ik kreeg een dip. Teneinde uit mijn dip te komen, ben gaan ik wandelen, heb ik een extra keer koffiegedronken en besloot ik deze blog te gaan schrijven. Dat helpt me bij het wakker blijven. En mijn focus op NIET slapen, helpt me. Helaas niet genoeg. Gisteren had ik een mega-dip.

3. Hulp inzetten

Ondanks mijn goede acties, had ik gisteren een terugval in mijn gemoed. Ik ben dermate uitgeput dat zelfs mijn ontspanningsactiviteiten geen ontspanning meer zijn. Dit viel me afgelopen weken op, maar gisteren vloog het me aan. Ik was uitermate zwaarmoedig.

Als ik helemaal erdoorheen zit, zet ik hulp in. Aangezien ik geen hulp uit mijn nabije omgeving kan krijgen, neem ik in dat geval contact op met de luistertelefoon.

4. Luisterlijn benaderen

Ik kan iedereen de luisterlijn van harte aanbevelen. De mensen die daar werken, vrijwillig ook nog, zijn wat mij betreft goud waard. Je kunt met hen bellen of chatten. Ik was dusdanig somber, dat ik niet in staat was te bellen. Daarom koos ik voor een chat.

Ik mocht mijn hele verhaal vertellen, zonder oordeel of ongevraagd advies. Daarnaast kon ik aan ze kwijt dat ik ziedend ben en dat ik me alleen voel. Ze luisterden echt naar me. Ze namen mijn gevoelens serieus, net als ik dat zelf doe.

5. Gevoelens serieus nemen

Kwaad ben ik. Op de zorginstelling waar mijn vader tot voor kort verbleef. Ik schrijf verbleef, want ze hebben hem onlangs zonder pardon naar huis gestuurd, zonder medicatie nota bene. Eveneens ben ik nijdig op mijn naasten omdat ze van de zijlijn toekeken hoe ik onderuitging. Ik ben gefrustreerd over de bureaucratie waar het de ouderenzorg in ons land aan gaat. Maandenlang verleende ik mantelzorg voor mijn vader. Dagen achtereen zat ik met twee telefoons in mijn handen om instanties ervan te overtuigen dat mijn vader ECHT NIET voor zichzelf kan zorgen. Ik ben boos op mezelf dat ik hierbij gigantisch mijn grenzen ben overgegaan.

6. 113 inschakelen

Eigenlijk was het de bedoeling dat ik mijn blog hier zou afronden. Het werd donderdag. Dat was de dag dat ik volledig door mijn hoeven zakte. Ik zag het leven niet meer zitten. Het enige wat ik kon was huilen en ik was bijzonder neerslachtig. Ik wilde verdwijnen en mezelf pijn doen. Daarom benaderde ik 113. Na een uitvoerige chat met hen kwam ik tot bedaren. Ik bleef liggen in mijn bed en sliep mijn migraine weg. Ik hoopte dat mijn naasten me nu wél zouden steunen. Dit deden ze niet.

7. Eigen verantwoordelijkheid nemen

Mijn vader zit momenteel tijdelijk in een instelling waar voor hem gezorgd wordt. Het liefst zat ik zelf in die instelling, dan kon ik uitrusten. Echter, ik heb de verantwoordelijkheid voor mijn kinderen dus ik blijf thuis bij hen. Ik besef dat ik op mezelf ben aangewezen. Als ik wil herstellen, moet ik het zelf doen.

8. Rust creëren

Ik heb besloten tijdelijk afstand te nemen iedereen die me spanning bezorgt. Tevens heb ik besloten tijdelijk niets voor mijn vader te regelen. Op deze manier kan ik mezelf geven wat ik broodnodig heb om te herstellen. Dat is rust. Als ik morgen punt 1 toepas, ja spiek gerust even 😉, dan vertel ik haar dit***. Mijn huisarts heeft me namelijk op het hart gedrukt, dat wanneer instanties een onredelijk beroep op mij doen, zij hen duidelijk zal maken dat het mantelzorgsysteem is uitgeput.

9. Op het positieve focussen

De gebeurtenissen met mijn vader verwerk ik in een novelle. Dat is positief. Een ander positief punt is dat dit negen-stappen-plan ervoor gaat zorgen dat ik binnenkort minder boos en gevoelig ben. Integendeel, ik zal me fris voelen als een hoentje. Een waterhoentje.

Aanbevolen boek: Hoe je geest je lichaam kan helen

Talloze wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat de manier waarop wij denken ons lichaam beïnvloedt. Voormalig farmaceutische wetenschapper dr. David Hamilton heeft het effect van visualisatie, overtuiging en positief denken op het lichaam onderzocht. In zijn boek laat hij zien hoe we door het gebruik van onze verbeelding en mentale processen onze eigen afweer- en genezingssystemen kunnen stimuleren om ziekte en pijn te bestrijden. Klik hier voor een inkijkexemplaar.

Noten

* Natuurlijk hielp ik mijn kinderen in de vroege ochtend waar nodig.

** Hoe het opstaan bij mij werkt: mijn wekker gaat. Ik denk ‘oh nee!’ Ik schakel de herhalingsfunctie in van mijn wekker. Als de wekker nogmaals afgaat, stap ik met tegenzin uit bed. Ik sta rustig op zonder druk te zetten.

*** Mijn huisarts was het volmondig met me eens. Ze deed een dringend beroep op me om alle inspanningen gericht op de zorg van mijn vader per direct te staken. In overleg met haar heb ik een mail opgesteld voor de instantie waar mijn vader momenteel verblijft met deze boodschap. Volgende week evalueren we hoe het met me gaat.