2018 is het jaar van verzet Het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog is nog altijd een bron van inspiratie. Zo hoorde ik tijdens de Nationale Dodenherdenking dit jaar. Ook ik liet me inspireren en bedacht me: “Wat als ik nu eens oproep tot verzet tegen een – in mijn ogen – grote vijand van de hedendaagse maatschappij? Die stress heet?” Zelf ben ik al een tijdje gestopt met het alsmaar – willen – voldoen aan verwachtingen die anderen van me hebben. Want bij mij heeft de stress zo lang geduurd dat het uitmondde in een burn-out*. En toen ik daarvan niet mocht herstellen van mijn werkgever want ik moest nog… Lees meer
Lees verderWaarom ik zó trots ben op mijn ADD-dochter
Er gaan veel dingen mis Het blijkt dat ik tóch niet meer mag ziek zijn. Van het UVW. Het heeft nu wel lang genoeg geduurd, vinden ze. Twee jaar maximaal en dan moet je maar beter zijn. Of een WIA aanvragen. Ook al ben ik nog maar een maand geleden onderzocht door een verzekeringsarts die zei dat ik pas in de zomer bij hem hoef terug te komen omdat ik erg ziek ben. Dat doet er niet toe. Ik moet gewoon alles weer lekker opnieuw doen*. Ik heb direct een terugval in mijn slaap. Gisteren vijf uur. Die terugval heb ik zojuist weer ingehaald. Waardoor ik de hele dag NIX… Lees meer
Lees verderEindelijk mag ik ziek zijn
Eindelijk erkenning! Tweeëntwintig maanden na het begin van mijn burn-out, krijg ik dan eindelijk te horen – van een instantie ook nog – dat ik toch echt ziek ben. En dat het terecht is dat ik ontslag heb genomen, want het zou schadelijk zijn voor mijn gezondheid als ik nóg langer bij mijn ex-werkgever was gebleven. Ik krijg een ziektewet-uitkering. Want ik ben ziek. Ik ben zo blij! Het was een heel gedoe Ik sliep er slecht van. Ik beleefde alle ellende die ik met mijn ex-werkgever had gehad weer opnieuw. Dat ik ziek was, dat was de verzekeringsarts van het UWV tijdens het eerste gesprek al snel duidelijk. Maar… Lees meer
Lees verderBurn-out is neuro-hormonaal
Burn-out is fysiek blijkt uit onderzoek Vanaf het begin dat ik een burn-out heb, praten ‘hulpverleners’ me echter aan dat het psychisch is, dat het maar een paar maanden duurt en dat ik me er overheen moet zetten, tandje erbij. De ergste in dit rijtje zogenaamde hulpverleners is mijn EX-bedrijfsarts. Vanaf het begin ervaarde ík mijn burn-out lichamelijk. Ik was namelijk in staat tot NIETS. De meest eenvoudige dingen zoals het maken van een kopje koffie waren me te veel. Uitgeput was ik, een emotioneel wrak en mijn hoofd was een zeef. Het enige wat ik wilde, was rust. Die ik niet kreeg. Waardoor ik niet kon herstellen. Onlangs zag… Lees meer
Lees verderBlue Monday duurt maar één dag
Gelukkig is hij voorbij, deze Blue Monday Blue Monday is voorbij. Al acht minuten. Dat lucht op. Vandaag had ik een terugval, een relapse zoals ze dat in medische termen noemen. Althans bij ziekten die wat makkelijker geaccepteerd worden dan een burn-out, hele erge ziekten zoals kanker. En dat zíjn ook vreselijke ziekten. Maar wat ík heb, vind ik óók vreselijk; Een burn-out, een slaapstoornis en ik ben depressief. Naast ADD wat ik mijn hele leven met me mee zal dragen. Met drie kinderen die ik moet begeleiden. Bij gebrek aan structurele steun. Dan kan ik alleen nog maar denken: Wanneer is die burn-out eindelijk voorbij? Het duurt zo Godvergeten… Lees meer
Lees verderIk doe ertoe (weet ik nu)
Veel mensen met AD(H)D ontwikkelen een negatief zelfbeeld Deze blog gaat over ADHD en een negatief zelfbeeld, want veel mensen met AD(H)D blijken een negatief zelfbeeld te ontwikkelen (1). Zo ook ik. Onlangs verwoordde ik hem. De gedachte over mezelf die ik mijn hele leven al met me meedraag. Eerst onbewust, toen bewust en nu komt ie af en toe nog bij me buurten totdat ik hem resoluut verjaag. De gedachte is: “Ik doe er niet toe.” Ksssst, en weg is ie weer, deze destructieve gedachte. Maar ik pak hem even beet, want ik wil hem graag met je analyseren. Misschien heb jij ook wel een soortgelijke gedachte. En dan kunnen… Lees meer
Lees verderBurn-out is te zien in de hersenen
Burn-out is zichtbaar via hersenscan Toen ik mezelf naar mijn inmiddels EX-bedrijfsarts sleepte voor het invullen van een vragenlijst, wist ik dit nog niet. Het enige wat ik wist, is dat ik niets meer kon: mijn hersenen waren in staking, mijn tranen overvloedig en mijn energie pierdood. De vragenlijst die overduidelijk aangaf dat ik burn-out was, stopte de bedrijfsarts in een pot, waar die uitdoofde. Wat de bedrijfsarts wél gebruikte, geheel ten onrechte, is dat ik mijn werk zo goed deed. Zara wilde alles té goed doen, zei hij, daar moest ze maar mee stoppen en dan was ze in twee maanden weer het vrouwtje. Het was gewoon psychisch. Dat… Lees meer
Lees verderWelkom in mijn hoofd
Mijn leven met AD(H)D, burn-out en depressie Ik denk anders. Zo had ik bijvoorbeeld gehoord van een slimme woest aantrekkelijke man, dus ik heb geluisterd, dat het bij bloggen belangrijk is om hoog in Google te komen. Voortvarend ging ik aan de slag met zoekwoorden. Dat vond google vreemd. Moest ik steeds aantonen dat ik geen robot ben. Google werd me zelfs zo zat, dat hij me eraf gooide. In plaats van hoog gestegen ben ik dus diep gezonken in Google. En dat terwijl ik juist GÉÉN ROBOT ben. Alhoewel. Ik loop wel beetje houterig en stoot vaak tegen dingen aan. In mijn hoofd ziet het er ook wel een… Lees meer
Lees verder