Het sleutelwoord is ERKENNING Ik heb goed nieuws. Ik krijg een WIA-uitkering*. Ik ben zo dankbaar voor deze erkenning. Op twee punten. Ten eerste op het punt dat mijn zelfgenomen ontslag mij niet is te verwijten want ik heb een medische grond. Ten tweede op het punt dat ik echt – heel – ziek ben. Laatst had ik een gesprek met mijn werkcoach van het UWV. Ja, ik zit in de WIA en heb toch een werkcoach. Want volgens mijn arbeidsdeskundige kan ik werkzaamheden verrichten als graafmachinist. Dat ik waarschijnlijk de eerste de beste van zijn sokken zal rijden omdat ik het overzicht verlies, is vast niet bij haar opgekomen.… Lees meer
Lees verderEindelijk mag ik ziek zijn
Eindelijk erkenning! Tweeëntwintig maanden na het begin van mijn burn-out, krijg ik dan eindelijk te horen – van een instantie ook nog – dat ik toch echt ziek ben. En dat het terecht is dat ik ontslag heb genomen, want het zou schadelijk zijn voor mijn gezondheid als ik nóg langer bij mijn ex-werkgever was gebleven. Ik krijg een ziektewet-uitkering. Want ik ben ziek. Ik ben zo blij! Het was een heel gedoe Ik sliep er slecht van. Ik beleefde alle ellende die ik met mijn ex-werkgever had gehad weer opnieuw. Dat ik ziek was, dat was de verzekeringsarts van het UWV tijdens het eerste gesprek al snel duidelijk. Maar… Lees meer
Lees verderBlue Monday duurt maar één dag
Gelukkig is hij voorbij, deze Blue Monday Blue Monday is voorbij. Al acht minuten. Dat lucht op. Vandaag had ik een terugval, een relapse zoals ze dat in medische termen noemen. Althans bij ziekten die wat makkelijker geaccepteerd worden dan een burn-out, hele erge ziekten zoals kanker. En dat zíjn ook vreselijke ziekten. Maar wat ík heb, vind ik óók vreselijk; Een burn-out, een slaapstoornis en ik ben depressief. Naast ADD wat ik mijn hele leven met me mee zal dragen. Met drie kinderen die ik moet begeleiden. Bij gebrek aan structurele steun. Dan kan ik alleen nog maar denken: Wanneer is die burn-out eindelijk voorbij? Het duurt zo Godvergeten… Lees meer
Lees verderWelkom in mijn hoofd
Mijn leven met AD(H)D, burn-out en depressie Ik denk anders. Zo had ik bijvoorbeeld gehoord van een slimme woest aantrekkelijke man, dus ik heb geluisterd, dat het bij bloggen belangrijk is om hoog in Google te komen. Voortvarend ging ik aan de slag met zoekwoorden. Dat vond google vreemd. Moest ik steeds aantonen dat ik geen robot ben. Google werd me zelfs zo zat, dat hij me eraf gooide. In plaats van hoog gestegen ben ik dus diep gezonken in Google. En dat terwijl ik juist GÉÉN ROBOT ben. Alhoewel. Ik loop wel beetje houterig en stoot vaak tegen dingen aan. In mijn hoofd ziet het er ook wel een… Lees meer
Lees verder