Ik heb geen schild
Geen beschermlaagje. Zo zei een tijdje geleden een man die ik op televisie zag bij een dating programma. Ja, dat kijk ik sinds kort ter ontspanning. En het frappante was: zijn date zag ook dat hij geen schild had, maar: ze vielen juist daarom voor elkaar. Het was een match made in heaven. Ondanks dat de man kwetsbaar was, was hij krachtig. De reden? Denk ik dan: hij WIST het van zichzelf. Hij leefde ernaar, zorgde voor zichzelf, kwam op voor zichzelf. En hij liet zijn kwetsbaarheid zien aan de persoon die het waard was. Dit is een mooie les uit een programma dat inmiddels niet meer op televisie is. Ik ben ook wat verder in de tijd, want deze blog was blijven liggen. Maar recentelijk héb ik toch een inspiratie gekregen voor deze blog. Dus daar gaan we: Hoe kom je in je kracht? Oh, voor ik het vergeet, dit is mijn eigen analyse he, ik ben middenin dit proces en ik deel met je waar ik nu zelf tegenaanloop en waar ik zelf lering uit probeer te trekken. Dat gezegd hebbende, ontvang je bij deze manier 1 om in je kracht te komen en te blijven.
1. Wees mild naar jezelf
Ik voelde me altijd tekortschieten. Dan vond ik dat ik te lang over iets ‘onbenulligs’ deed en raakte ik daar al enigszins door in de stress want ik moest productieve dingen doen. Meestal voor anderen. Dit ben ik aan het keren. Door heel precies te benoemen wat ik doe. Door woorden toe te kennen aan wat ik doe. Daar wordt het actiever van en meer acceptabel voor mezelf. Ik lever wel degelijk productie. En die productie is gericht op rust en ontspanning. Als ik nu loop te ‘lummelen’, ben ik bijvoorbeeld aan het bijkomen van een gebeurtenis. Of als ik ‘luier’, ben ik een ervaring aan het verwerken. Als ik ‘nix’ doe ik, ben aan het acclimatiseren. Ik mag mild zijn naar mezelf. Ik mag de tijd nemen om bij te komen van deze zware dag. En die van gisteren. Ik mag de tijd nemen om emoties te voelen en ze weer weg te laten glijden. Het is een normale reactie van een vrouw met een te beperkte energie voor de dingen die ze moet doen. Ik mag tijd nemen en accepteren dat ik niet kan voldoen aan de eisen die de omgeving aan me stelt in het geheel geen rekening houdend met mijn burn-out. Ik mag het allemaal: bijkomen, verwerken, acclimatiseren, accepteren, maar ook lummelen, luieren en nixen. Dit zijn nieuwe woorden voor mij. Eerst vond ik dat ik altijd nuttig bezig moest zijn, maar bijkomen, verwerken, acclimatiseren, accepteren, lummelen, luieren en nixen zijn ook nuttig. Want die activiteiten geven mijn hersenen ruimte om te groeien. Dat kracht bijgezet hebbende, ga ik manier 2 behandelen om in je kracht te komen en te blijven.
2. Accepteer dat niet iedereen je aardig vindt
Ik wilde altijd aardig gevonden worden door iedereen, altijd en overal. Sinds mijn burn-out weet ik dat het sowieso niet mogelijk is om dat te bereiken. Mijn sociale leven ligt op zijn – zelfverkozen – gat. Voormalige vrienden vinden me minder leuk. Voormalige collega’s hebben me laten vallen. Maar so what, that’s life. Ik vind hen ook niet meer zo leuk. Want ze waren er niet voor me toen ik ze hard nodig had. Wat ik ook wel weer begrijp, want er is niets aan om in de buurt te zijn van een depressief persoon. Daarom heb ik het roer omgegooid en ga ik alleen nog om met mensen die me energie geven. De rest mag me gewoon niet aardig vinden. En ik pas dit principe ook toe op mijn eigen kinderen. Niet dat ik ze uit mijn leven ban, geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt. Maar ik stop wel met geven als ik voel dat mijn energie wegvloeit. En ik accepteer dat ze me op dat moment niet aardig vinden. Mijn oudste dochter vond me bijvoorbeeld niet aardig toen ik vanmorgen haar telefoon afpakte. Maar ze deed daardoor wel wat ik wilde, namelijk het opruimen van de chaos die was ontstaan tijdens haar ontwaken. En ik heb mijn energie behouden waardoor ik in mijn kracht kwam en bleef. Natuurlijk heeft ze haar felbegeerde telefoon weer teruggekregen van me, ik ben de kwaadste niet. Dus ga ik je nu manier 3 toelichten om in je kracht te komen.
3. Laat je niet intimideren
Deze manier behoeft wat wellicht wat uitleg. En dat doe ik met een krachtige anekdote. Ik had je al eens verteld dat ik af en toe mijn auto verhuur. En daardoor leer ik mijn grenzen aangeven*. Laatst echter had ik een huurder die me dwong een stapje verder te gaan. Ik zal je kort vertellen wat de uitgangssituatie was bij deze huurder. Ik had een boete ontvangen over de periode dat zij mijn auto had gehuurd en verzocht haar deze te betalen. Dat weigerde ze in eerste instantie. Uiteindelijk betaalde ze gelukkig wel. Ze wilde dat ik bezwaar aantekende tegen de boete want hij was onterecht. Ik heb haar aangegeven dat het bezwaar aantekenen een goed idee is en dat ze dat zelf kan doen. De huurder was boos omdat ik het niet voor haar wilde doen en bleef me lastigvallen met telefoontjes. Ik heb haar aangegeven dat ze moest stoppen met bellen en dat ze me kan mailen via het systeem van de verhuurcentrale. Toen bleef het stil. En dat was fijn. Okay, dat is de uitgangssituatie.
Op een middag belde de huurder me weer. Ik heb haar naar waarheid verteld dat ik geen tijd had maar dat hielp niet, ze bleef bellen. Ik blokkeerde haar nummer. Ook dat hielp niet. Ze belde en belde, met een anoniem nummer. Die kon ik niet blokkeren. Dus heb ik het geluid van mijn telefoon uitgezet :-).
Aan het begin van de avond ontving ik een mail van de verhuurcentrale dat het bezwaar van de huurder was gehonoreerd en dat het geld naar mij was overgemaakt en werd mij verzocht of ik dat bedrag naar huurder kon overmaken. Dat verklaarde direct dat mysterieuze bedrag dat ik kort daarvoor op mijn bankrekening had gezien. Ik had op mijn – steeds langer wordende – to-do-lijst genoteerd uit te zoeken waar dit geld toch vandaan kwam. Kon dat mooi weer van mijn lijst af.
Ik had nog maar nèt de mail beantwoord van de verhuurcentrale met de mededeling dat ik het geld in orde zou maken, toen ik geluiden hoorde voor mijn huis. Er werd bij me aangebeld. Niet één keer, maar vele keren achter elkaar. Ik keek uit mijn raam en zag een onbekende man voor mijn deur staan én pal voor mijn raam stond een auto met daarin de huurder. Hier was ik niet van gediend. Ik liet mijn kinderen de bel uit mijn voordeur halen. Maar helaas, met mijn brievenbus valt heel goed klepperen. Wat de man veelvuldig en luidruchtig deed. Het was een bijzonder onaangenaam geluid. Maar ik deed niet open.
In plaats daarvan belde ik de verhuurcentrale en legde de situatie uit waarbij ik aangaf dat de huurder op een dreigende manier aan mijn deur stond. Ik verzocht haar de huurder te bellen. Eerst echter gingen we na of het bedrag dat op mijn rekening was gestort wel klopte met wat uit het bezwaarschrift was gekomen, want het was een ander bedrag dan het bedrag van de boete. Toen besefte ik hoe gek het was dat ik dit aan het doen was terwijl mijn kinderen met grote schrikogen naast me stonden door het kabaal dat zich aan mijn deur afspeelde. Ik heb de verhuurcentrale gezegd dat ik heel nerveus werd van het geklepper en geroep voor mijn huis en dat ik het bizar vond dat wij onder deze druk aan het uitzoeken waren hoe het zat met de boete. Ik herhaalde mijn verzoek om te bellen met de huurder en haar te zeggen mijn huis te verlaten.
Inmiddels was de huurder overgegaan tot schreeuwen. Dat ik de deur moest opendoen. Dat ze de politie had gebeld. Het geklepper ging maar door. Ik voelde me overprikkeld. En kon wel huilen. Maar dat deed ik niet. En de deur bleef dicht. Kort erna hoorde ik de huurder nog één keer schreeuwen: “Je gaat me het geld betalen!” Waarna ik de auto hoorde wegrijden, onder luid getoeter met gierende banden. Toen was het stil. Heerlijke rust. O nee, toch niet.
Er reed politieauto langs mijn deur, stapvoets. Kort daarna gevolgd door een politiebusje, eveneens stapvoets rijdend. De huurder had écht de politie gebeld. Het was geen dreigement. Ik bereidde me voor op een ‘gezellig’ avondje met – hopelijk dan in ieder geval sexy – agenten. Maar een bezoekje van oom agent bleef uit en de rust keerde weder.
De verhuurcentrale berichtte me dat de huurder inmiddels uit het systeem was verwijderd. Ze mocht geen gebruik meer maken van de diensten van de verhuurcentrale. Ze hadden dit nog nooit meegemaakt dergelijke intimidatie. Ach, hebben zij ook eens een verzetje. Het geld heb ik natuurlijk overgemaakt naar de ex-huurder. Dat had ik sowieso gedaan als ze me gewoon gemaild had via het systeem van de verhuurcentrale, zoals alle huurders doen. Maar ik heb me niet laten intimideren. En ben in mijn kracht gekomen en gebleven. Manier 4 om in je kracht te komen vind ik de allermooiste. Hier komt hij.
4. Omring jezelf met mensen die je omhoog helpen
Ik heb mensen om me heen verzameld die me inspireren. Positieve mensen die me energie geven. Nog geen handvol, maar oh zo waardevol zijn ze voor me. En ik voor hen, het werkt twee kanten op ook nog. Ik richt me in dit voorbeeld op één van deze bijzondere mensen. Nadat de agenten hun bolides hadden verwijderd uit mijn gezichtsveld, kwam er een andere bolide voorrijden. Zoals je normaal alleen in films ziet – met een verleidelijk muziekje eronder – zwaaide de deur open, stapte een stoer uitziende man uit, die vervolgens zelfverzekerd mijn richting op liep. Nieuwe filmshot, romantische muziek, de knappe man kijkt me liefdevol aan voordat hij me in zijn sterke beschermende armen sluit en me innig kust, waarna hij vraagt: “Schat, hoe is het nu met je?”. Volgende filmshot: ik zit knus op de bank, drink hete latte macchiato, keuvel na over gekke huurders, klepperende brievenbussen en langsrijdende politieauto’s. Dat alles in het veilige geborgen gezelschap van een verbeterde – want levende – versie van Jack (Titanic) die me omhoog helpt op de meest indrukwekkende manier, zoals Rose (Titanic) al zo mooi verwoordde: “He saved me. In every way a person can be saved.”
Noot
* Over hoe ik mijn grenzen leer stellen in de praktijk, schrijf ik in: Mijn eerste stapjes richting assertiviteit.