Mijn psycholoog gaf me laatst een oefening
Ik was een beetje verbaasd want meestal gaat het over waar ik tegenaanloop met mijn burn-out en mijn ADD. Maar ze is me goedgezind dus ik werkte mee. Het ging over wie belangrijk zijn in mijn leven. Makkie, mijn kinderen. Zij kregen direct de VIP-plekken.
Mijn kinderen zitten in mijn zogenoemde ‘inner circle’
Gezellig hoor, drie van die enthousiaste dametjes in mijn inner circle. Alleen, we constateerden dat ik van hen niet zozeer steun krijg, maar dat ik hén steun, zo goed en kwaad als het gaat gezien mijn al maar voortdurende burn-out. Mijn psycholoog vroeg daarom of er nog meer mensen belangrijk zijn in mijn leven van wie ik tévens steun krijg. Ik voegde direct een vriendin toe. Een zeer lieve wijze vrouw. Haar ken ik al ACHTTIEN jaar en zij snapt hoe ik in elkaar zit. Maar belangrijker nog: zij veroordeelt me nooit, ECHT NOOIT. De tweede volwassene die ik aan de binnenste cirkel heb toegevoegd, is een sexy, zorgzame, slimme en NOOIT SAAIE man. Het eerste aspect maakte dat ik hem toeliet in mijn leven, die laatste drie maken dat hij daar nog steeds is. Op het randje van de binnenste cirkel staan enkele mensen van mijn sportschool waar ik drie keer per week wat tijd doorbreng. Van hen krijg ik energie. Net als van het sporten.
Er is ook nog een tweede cirkel, zo legt mijn psycholoog uit. In die zogenoemde ‘outer circle’ zitten mensen die iets verder van me af staan dan de mensen in mijn inner circle, maar waar ik nog wel geregeld mee in contact ben. Hier, een plaatje om het wat te visualiseren:
Mijn outer circle is LEEG
Daarover waren we dus snel uitgepraat. Vóór mijn burn-out zat ie barstenvol, maar ik heb hem tijdelijk opgeschoond, lekker rustig, zodat ik kan herstellen. Als ik (ooit) weer beter ben, zal ik kijken hoe ik hem weer ietsjes voller ga maken, maar zo vol als voorheen zal ie nooit meer worden. Overigens: mensen die me gezond eten willen brengen, mijn huishouden willen overnemen of mijn kinderen willen helpen begeleiden, zijn van harte welkom in mijn cirkels. Solliciteren is niet nodig.
Toen vroeg mijn psycholoog of er ook mensen zijn die ik eigenlijk dichtbij zou willen hebben, maar die uit mijn inner of outer circle zijn weggegaan. Ik heb haar maar eerlijk geantwoord dat ze nooit in mijn inner circle hebben verkeerd en dat ik ze zelf tijdelijk uit mijn outer circle heb verwijderd. De reden is dat via hen mijn toch al zeer beperkte energie van me wegvloeit. Het gaat om mijn vader. En mijn zus. Au, hoor ik je denken. Ja, dat doet het mij ook.
Ik heb de band met mijn familieleden tijdelijk verbroken
Aangezien ze mij niet kunnen steunen in wat ik nodig heb. Ik zeg nadrukkelijk dat ze me niet kúnnen steunen, want voor de goede orde: IK NEEM MIJN FAMILIE NIETS KWALIJK. Mijn familieleden hebben gedaan en doen nog steeds wat in hun vermogen ligt. Totdat ik energie heb in overvloed, heb ik ze verbannen. Naar helemaal buiten mijn tweede cirkel. Nog iets verderop vind je mijn overleden moeder, may she rest in peace. En nog veeeeeel verder, zie je mijn ex, als vallende ster. Ik heb een belangrijke les geleerd van deze oefening.
Ik mis steun van mijn familie
Al mijn hele leven. Dat wist ik eigenlijk al, maar zo met deze oefening wordt het belang van een steunende familie me nóg duidelijker. Familie is de basis, het fundament waarop een mens zich letterlijk kan ontwikkelen. Kijk maar eens om je heen naar mensen die mentaal sterk zijn. Meestal hebben zij een hechte familieband. Ik zie dit ook terug in wetenschappelijk onderzoek. In een volgende blog ga ik in op een in dit opzicht verontrustende en tegelijkertijd hoopvolle studie*.
Het allerbelangrijkste inzicht dat ik aan deze cirkel oefening heb overgehouden is het volgende. Ik had weliswaar geen familie in mijn inner circle. Maar IK ZIT wel in een inner circle, namelijk in die van mijn dochters. Weet je wat ik ga doen? Ik begin gewoon weer opnieuw.
Ik maak een nieuwe cirkel met mijn kinderen
Voor hen kan ík namelijk verschil maken. Door hen mijn aandacht, begeleiding en liefde te geven. Zodat zij zich wel geborgen, gesteund en geliefd voelen. Ook al ben ik ziek. En vinden ze me streng en soms een beetje raar, maar wel lief.
Noot
* Inmiddels heb ik deze blog geschreven. Je vindt hem hier: Emotionele verwaarlozing tijdens jeugd verandert hersenen
Beste Zara, ik ben een trouwe lezeres van uw blog. Ik vind hem top. Ikzelf heb ook een burn-out, en depressie gehad en sukkel er nog steeds mee. Alsook heb ik autisme. Ik begrijp je ten volle. Ik put veel energie uit je blog. Mijn steun heb je voor 100%
Bedankt Inge. Dat je er energie uit haalt is des te meer motivatie voor mij om door te gaan met mijn blogs.