Waarom ik zó trots ben op mijn ADD-dochter
Er gaan veel dingen mis

Het blijkt dat ik tóch niet meer mag ziek zijn. Van het UVW. Het heeft nu wel lang genoeg geduurd, vinden ze. Twee jaar maximaal en dan moet je maar beter zijn. Of een WIA aanvragen. Ook al ben ik nog maar een maand geleden onderzocht door een verzekeringsarts die zei dat ik pas in de zomer bij hem hoef terug te komen omdat ik erg ziek ben. Dat doet er niet toe. Ik moet gewoon alles weer lekker opnieuw doen*.

Ik heb direct een terugval in mijn slaap. Gisteren vijf uur. Die terugval heb ik zojuist weer ingehaald. Waardoor ik de hele dag NIX heb kunnen doen. En ik wilde nog wel schrijven. Dat is mislukt dus. En de muis van mijn laptop is kapot. Hij wiebelt over het hele scherm. Zeer irritant.

Maar mijn dochter met ADD is weer blij

Sinds kort. Na tien jaar lang probleemgedrag (ze is nu twaalf), zei ze gisteren trots: “Mijn dag kan niet meer stuk!”. Niet alleen had ze een NEGEN voor haar slechtste vak, maar ze had ook nog eens een ACHT KOMMA TWEE voor klassieke talen. Een stuk beter dan de toto uitslagen die ze voorheen geregeld haalde. Hoe dit komt? Nou, ze leert. Eindelijk. En bij haar is er een sterk causaal verband tussen leren en presteren. Wat maakt dat ze ‘opeens’ is gaan leren? Ten eerste: dit was niet opeens. Het is een traject van jaren dat ik afgelopen jaar heb geïntensiveerd. Ten tweede: het is niet alleen het leren dat is veranderd. Ze is veel minder tegendraads, is rustiger en zit gewoon veel beter in haar vel, waar het ECHT om gaat in deze blog. Ten derde: het recept dat ik haar dagelijks geef, blijkt te werken.

Ik geef mijn dochter een recept van vier dingen

Na jarenlang gezoek via instanties, die niet hielpen, heb ik uiteindelijk zelf een recept bedacht. Dat hielp wel want mijn dochter is veranderd, ten goede. Het recept is simpel maar gezond én effectief. Ik zal het hier onthullen. Het bestaat uit vier ingrediënten. Ik heb het hieronder weergegeven in een prachtig schema al zeg ik het zelf.

 
 
 
 
 
 
 
 
1. Allereerst geef ik haar grenzen

Mijn dochter was grenzeloos. Dat uitte zich in zeer respectloos gedrag naar mij, haar omgeving en vooral naar zichzelf. Ze was verslaafd aan haar telefoon en bracht vele uren door in eenzaamheid en als ze dit niet deed, maakte ze vooral veel herrie. Ik heb haar begrensd. Keihard gestraft. Door het afpakken van haar telefoon. Als het moest een paar dagen achter elkaar. Dit hielp.

2. Ik bied haar structuur

Mijn dochter’s schooltas had het zwaar. Leefde in wanorde en viezigheid. Want werd nooit opgeruimd en schoongemaakt. Ik leerde haar: een goed ingepakte schooltas is de basis. En maak je huiswerk. Zo goed als je kan. Ze was het hier niet mee eens. Ik nam haar mee naar de schoolgesprekken. Daar kreeg ik bijval. Drie leraren op rij vertelden haar PRECIES hetzelfde tot haar oren ervan gloeiden. Ook dat hielp. We maakten planningen voor haar proefwerken en voor haar leuke dingen, want na het leren volgt ALTIJD een beloning.

3. Ik begeleid haar

Ik mocht haar overhoren. Zelfs Grieks. Moest ik wel eerst ff die gekke letters leren. Ik ben ook een ster geworden in wiskunde, door alle sommen die ik heb mogen nakijken. Het kostte me veel, want erna was ik gesloopt. Moest ik een dag bijkomen. Beetje bij beetje werd ze gehoorzamer, maar vooral rustiger.  En blijer.  Spécialement die 9,5 voor Frans gaf een grote lach op haar gezicht.

4. Ik overlaad haar met complimenten

Complimenten die ze verdient. Hoe goed ze haar best heeft gedaan. Niet alleen op school, maar ook thuis, in haar gedrag dat veel beter is dan voorheen. Dat het hierdoor fijner is thuis en dat we meer lol kunnen maken zo. Dat ze zich geen zorgen hoeft te maken om proefwerken want als ze leert, haalt ze een voldoende. Dat ze lekker kan chillen billen na het leren en dat ze daarvan kan genieten, ook van het voldane gevoel. En van het trotse gevoel. Dat ik ook heb. Als ze mij direct appt na het krijgen van haar cijfer. “Ik heb een 7,3 voor geschiedenis mama. Bedankt dat je me hebt geholpen. Love u XOXOXO.”

Moe, maar voldaan kruip ik met een warme kruik in bed. Mijn beloning? Mijn migraine, spit en slaapstoornis wegslapen. Trots als een pauw.

Noten:

* Wil je naar de blog over dat ik ziek mocht zijn? Klik dan hier: Eindelijk mag ik ziek zijn.

* In de blog Hoe motiveer je een AD(H)D-er met een burn-out? lees je het vervolg van mijn strijd om erkenning voor mijn ziek zijn. En die erkenning heb ik gelukkig gekregen. Je leest de blog die hierover gaat hier.

* Inmiddels zit mijn dochter een niveautje lager, maar mijn aanpak van grenzen, structuur, begeleiding en vele complimenten hanteer ik nog steeds. Met fijne resultaten. School gaat haar veel makkelijker af en ze zit beter in haar vel. Ik ben trots op mijn ADD dochter en mijn steun blijft ze krijgen.

0 0 votes
Artikel waardering
Subscribe
Abonneren op
guest

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments