Waarom ik zó trots ben op mijn ADD-dochter

Waarom ik zó trots ben op mijn ADD-dochter

Er gaan veel dingen mis Het blijkt dat ik tóch niet meer mag ziek zijn. Van het UVW. Het heeft nu wel lang genoeg geduurd, vinden ze. Twee jaar maximaal en dan moet je maar beter zijn. Of een WIA aanvragen. Ook al ben ik nog maar een maand geleden onderzocht door een verzekeringsarts die zei dat ik pas in de zomer bij hem hoef terug te komen omdat ik erg ziek ben. Dat doet er niet toe. Ik moet gewoon alles weer lekker opnieuw doen*. Ik heb direct een terugval in mijn slaap. Gisteren vijf uur. Die terugval heb ik zojuist weer ingehaald. Waardoor ik de hele dag NIX… Lees meer

Lees verder
Eindelijk mag ik ziek zijn

Eindelijk mag ik ziek zijn

Eindelijk erkenning! Tweeëntwintig maanden na het begin van mijn burn-out, krijg ik dan eindelijk te horen – van een instantie ook nog – dat ik toch echt ziek ben. En dat het terecht is dat ik ontslag heb genomen, want het zou schadelijk zijn voor mijn gezondheid als ik nóg langer bij mijn ex-werkgever was gebleven. Ik krijg een ziektewet-uitkering. Want ik ben ziek. Ik ben zo blij! Het was een heel gedoe Ik sliep er slecht van. Ik beleefde alle ellende die ik met mijn ex-werkgever had gehad weer opnieuw. Dat ik ziek was, dat was de verzekeringsarts van het UWV tijdens het eerste gesprek al snel duidelijk. Maar… Lees meer

Lees verder