Ik ben begonnen...en weer gestopt. Met de medicatie voor AD(H)D

Met de medicatie voor AD(H)D

Door alle coronagedoe had ik een terugval. Ik pakte ALLES aan om me beter te voelen, zo ook medicatie. Het starten ervan leek een fluitje van een cent. Eén bezoekje aan mijn huisarts was afdoende. Ze gaf me een verwijzing voor begeleiding door een psychiater en schreef alvast een recept uit voor dezelfde medicatie die ik drie jaar geleden had. Ik kon direct van start met 4 maal daags 7,5 mg Dexamfetaminen. Van de apotheek ontving ik een voorraad voor twee weken. Daarna kon ik de medicijnen opnieuw via de huisarts aanvragen. Heel gemakkelijk allemaal. Niets stond me in de weg naar een leven vol concentratie en goede moed. Dit alles vond twee maanden geleden plaats. Positief begon ik aan mijn eerste medicatie-dag sinds drie jaar.

De 1e medicatie-dag ben ik actief

Ik kan me niet helemaal herinneren hoe die dag verliep en nalezen kan ik het evenmin want ik heb helaas geen notities ervan gemaakt. Wel heb ik onthouden dat ik die dag voor mijn doen extreem veel ondernam. Ik voelde me alsof ik door een motor werd aangestuurd.

Vanaf de tweede dag heb ik een videodagboek bijgehouden. Ik zal je mijn video-opnamen besparen, om redenen die je hierna kunt lezen. Sowieso laat ik me niet zien want mijn blog is anoniem 😊. Wel zal ik beschrijven hoe ik op mezelf overkom als ik de opnamen terugzie. Zo zit ik op dag twee vief achter mijn camera.

De 2e medicatie-dag ben ik optimistisch

Ik heb bijna niet geslapen, vertel ik vrolijk tegen mezelf. Het opstaan ging beduidend vlotter dan normaliter het geval is. Tevens voel ik me actiever dan anders. Alleen heb ik last van een zogenaamde kaakklem, wat inhoudt dat mijn kaakspieren zich onwillekeurig aanspannen. Daarnaast stoort het me dat ik continu afgeleid raak door allerlei trivialiteiten. Omslachtig toon ik de camera een pindakaasvlek op mijn bank die me opvalt. Waarschijnlijk zat die er al maanden. Zo heb ik duizend details die mijn aandacht trekken en dat ervaar ik als vermoeiend.

Op deze dag ga ik met mijn dochter naar de stad én ik knap haar kamer op. Een beetje overdreven misschien voor iemand met een burn-out. De volgende dag kijk ik alert mijn camera in.

De 3e medicatie-dag ben ik hyper

Mijn ogen schieten alle kanten op. Opgewekt vermeld ik dat ik de hele dag in mezelf praat. Ik doe nog steeds veel op een dag vergeleken met de voorafgaande drie jaren. Het baart me zorgen dat mijn eetlust is verdwenen. Drinken doe ik evenmin voldoende. Ik ben daardoor al twee kilo afgevallen. Nodeloos uitvoerig doe ik uit de doeken dat ik uitsluitend zin heb in tomaat en dat ik mozzarella ga eten om genoeg voeding binnen te krijgen. Op dag vier tuur ik serieus naar de camera.

De 4e medicatie-dag heb ik een terugval

Ernstig stel ik de kijker ervan op de hoogte dat ik bijna niet heb geslapen. Ik voel me futloos en mijn spieren zijn voortdurend gespannen, vooral wanneer ik wil inslapen. Ik heb hoorbaar moeite met het ordenen van mijn gedachten want ik praat traag en ben lang van stof. Mijn kaakklem is goed zichtbaar en ik vind hem hinderlijk. Mijn mond voelt droog aan en de binnenkant van mijn mond is ontstoken. Vermoedelijk heb ik een allergische reactie door de medicijnen. Ik wijd uit over mijn misselijkheid, zweten en hoofdpijn. Kortom ik voel me ziek. Goed nieuws is dat ik iets ben aangekomen. Eveneens ervaar ik een hongergevoel en heb ik mezelf gedwongen havermout te eten. Volledig overbodig betoog ik dat de havermout te hard was.

Vanwege de vervelende bijwerkingen, besluit ik de dosering van mijn medicatie omlaag te brengen naar drie innamen per dag van 7,5 mg.

Tot mijn verrassing blijk ik in de avond wederom een video te hebben opgenomen. Ik oog moe, zeg dat ik me als een zombie voel ondanks dat ik overdag twee keer geslapen heb. Ik heb last van duizelingen, ben één keer bijna gevallen en een andere keer moest ik op de grond gaan liggen door de duizeligheid. Ik uit mijn verbazing erover dat ik niet gecontroleerd word wat betreft mijn hartslag en bloeddruk. In het geheel ontbreekt begeleiding. Ik vertel dat ik in mijn aantekeningen van drie jaar geleden heb teruggelezen dat ik toen een opbouwperiode had. Echter nu was mij een volledige dosering voorgeschreven zonder opbouw. Tevens las ik dat de vorige keer melatonine geadviseerd werd om beter in te slapen. Ik besluit dat in te nemen voor de nacht. Ik zie er relaxed uit ook al infomeer ik de camera dat ik niet meer positief ben. Zucht, zelfs naar mezelf kom ik niet over zoals ik me voel ☹. De dag erna kijk ik energiek doch onrustig de lens in.

De 5e medicatie-dag stop ik met de medicatie

Ik bericht de luisteraar dat ik de hele nacht klaarwakker heb gelegen alsof ik speed had genomen. Ik grijp terug naar drie jaar geleden toen ik ook slecht sliep echter destijds koppelde ik dat aan mijn burn-out. Nu realiseer ik me dat het mogelijk door de medicijnen komt. De droge mond, keelpijn en de wondjes in mijn mond omschrijf ik als vreselijk. In bed had ik andermaal last van duizeligheid en dat vond ik best eng. Ik ben afgevallen tot onder het gewicht dat ik mezelf als laagste toesta. Mijn conclusie is dat de bijwerkingen niet in verhouding staan tot de positieve effecten van de medicatie.

Ik baal dat ik geen begeleiding heb gekregen en ik benoem mezelf tot mijn eigen begeleider. Als begeleider zeg ik tegen mezelf: “Het is beter dat ik stop met de Dex.” Wat me opvalt, is dat ik wederom opgewekt overkom met gevoel voor humor. Dit terwijl ik me echt superslecht voel op dat moment. Kun je nagaan hoe anders ik overkom dan ik me voel ☹☹.

Op dezelfde dag neem ik nog een video op. Ik heb een superslechte dag gehad en ik heb een heel kort lontje. Waarschijnlijk komt dit door mijn slaapgebrek in combinatie van het in één keer stoppen met de medicatie. Gelukkig vinden de volgende vijf dagen grote verbeteringen plaats. Monter spreek ik een video-boodschap in op mijn eerste medicatievrije dag.

De 1e stop-dag slaap ik diep

Ik vertel dat ik me verward, onrustig en somber voel. En natuurlijk zie je het niet aan me. Ik kan slecht bij mijn gevoel komen verhaal ik, wat ik herken uit de tijd van mijn huwelijk toen ik kostte wat kostte dingen bleef regelen en totaal voorbijging aan mijn eigen gevoel. Rooskleurig is dat ik heerlijk heb geslapen, dat ik meer speekselproductie heb en dat mijn eetlust terug is. De duizeligheid is eveneens verdwenen. De dag erna zet de ommekeer door.

De 2e stop-dag verdwijnt mijn vermoeidheid

Na een heerlijke nachtrust voel ik een heel stuk beter en kan ik weer nadenken. Wel moet ik me ertoe zetten dingen te doen waar het met de medicijnen vanzelf ging. Mijn gewicht is toegenomen maar is nog altijd te laag naar mijn zin. De wonden in mijn mond herstellen langzamerhand.

De 3e stop-dag ben ik opgewekt

Ik voel me echt beter, heb minder pijn in mijn mond, mijn gewicht neemt verder toe maar ik voel me nog slapjes*.

De 5e stop-dag zijn de bijwerkingen weg

Ik eet en slaap goed en kan mijn aandacht aanzienlijk beter vasthouden. Ik voer zonder morren mijn stomme taken uit. Dit doe ik door mezelf beloningen in het vooruitzicht te stellen, activiteiten waarvan ik blij word. Inmiddels ben ik twee maanden verder. Ik neem de balans op.

Medicatie zonder begeleiding werkt niet voor mij

Ik heb nog steeds geen begeleiding. De psychiater die me zou begeleiden belde af op de dag dat ik een afspraak met hem had. Vanwege een reorganisatie of zoiets. Voorlopig ontbreekt het zicht op vervanging. Tja, wat nu? Zal ik nogmaals beginnen met de medicatie? Op eigen houtje? Nee, dat doe ik niet. Zónder begeleiding geldt namelijk voor mij: “Dex, het maakt meer kapot dan me lief is.”

Noot

* Van de vierde dag nadat ik ben gestopt, heb ik geen video-opname.

0 0 votes
Artikel waardering
Subscribe
Abonneren op
guest

4 Reacties
oudste
nieuwste meest gestemd
Inline Feedbacks
View all comments
Quality Manager
Quality Manager
4 jaren geleden

Dit is dan ook de reden dat ik mijn zoon met ADHD geen medicatie heb laten voorschrijven maar zelf aan de gang gegaan ben. Rustmomentjes gecreëerd, hem moeilijke puzzels laten maken, altijd net even boven zijn macht spelletjes doen enz. en hem lekker laten uitrazen buiten. Het is heel erg goed gegaan. Hij is inmiddels 38 jaar en de rust zelve. Kan zich prima concentreren, is goed gemotiveerd en zorgt voor zijn eigen rustmomenten, die hij zelf gecreëerd heeft. Het kan dus wel. Hij heeft nog steeds ADHD want dit gaat nooit over maar het is heel goed in goede… Lees verder »

zwatanika
zwatanika
4 jaren geleden

4×7,5 was mijn startmedicatie, intussen verder opgebouwd. Ik doe het er goed op, ik ben ook laat gediagnosticeerd, mijn begeleiding bij adhd centraal is top!