et belang van structuur burn-out en ADHD
Structuur geeft je een basis

Ik ben best gestructureerd. Dat helpt me al mijn hele leven. Ook nu. Mijn hoofd is een chaos, mijn lichaam een drama, mijn sociale netwerk uitermate minimalistisch, maar stapje bij beetje breng ik structuur terug in mijn leven. Structuur met veel lege ruimten erin, zodat ik steeds kan uitrusten van wat ik heb ondernomen.

Op deze manier werk ik aan een basis die belangrijk is, heb ik gemerkt. Ik heb voor je uitgeplozen waarom ik het zo fijn vind om structuur te hebben en wat vooral goed werkt, voor mij, maar misschien voor jou idem dito. Daar komt ie. Structuur geeft me dus een basis, waarop ik kan terugvallen.

Vooral op dagen dat het wat minder gaat

Zoals vandaag. Het slechte slapen van de afgelopen dagen gaat me langzamerhand opbreken. Hetzelfde geldt voor de tegendraadsheid van mijn kinderen, terwijl de week zo goed begon. Dat ik inmiddels in een stofnest woon omdat weken niet is gestofzuigd – en dat het niet ernaar uitziet dat ik op korte termijn hulp krijg – voelt eveneens onprettig. Mijn negatieve gedachten stapelen zich op. De somberheid vliegt me naar de keel. Gelukkig heb ik een hulpmiddel binnen handbereik dat ik kan gebruiken om de dag door te komen. En dat is structuur. Structuur helpt mijn hersenen te relaxen.

Structuur geeft je hersenen rust

De activiteiten die ik doelbewust over een dag heen onderneem, volgen elkaar op in de tijd. Zo hoef ik zo min mogelijk na te denken, met als gevolg dat ik ontspan. Straks ga ik naar de yoga. Dat is mijn bewegingsactiviteit van vandaag.

Oh, mijn timer – die me sinds kort ook fantastisch meehelpt bij mijn structuur – ging zojuist af. Tijd om te vertrekken. Dat doe ik wandelend, want dat is het makkelijkst voor me, omdat ik dan geen moeite hoef te doen om mijn fiets te pakken. Ik volg braaf het advies op van mijn psycholoog, die me aanraadt om elke dag te bewegen voor mijn dopamine en serotonine. Zij is trouwens degene die erop hamert structuur aan te brengen, wat ik volop doe. Kortom, ze kan trots op me zijn.

Oeps, het is opeens vijf minuten later. Je leidde me af. Ik moet snel gaan wandelen. Ik ga wel snélwandelen dan. Tot straks.

Structuur vermindert stress

Daar ben ik weer. Ook al was ik vijf minuten te laat, het was een zalige les. Mijn lichaam is heerlijk ontspannen. Dat komt niet alleen door de yoga, maar mede doordat mijn lichaam weet dat na de yoga een andere activiteit volgt. Ik hoef hierover niet na te denken en mijn lichaam raakt niet in de stress, want alles is duidelijk. Weer een voordeel van structuur.

De activiteit die na de yoga volgt, is mijn lievelingsmoment van de dag. Zeer stress verlagend dus. Daarom neem ik rustig de tijd ervoor. Het resultaat ziet er aanlokkelijk uit. Ik heb het hier over een hete latte, een glas koude kefir en een grote kom fruit besprenkeld met cacao nibs die ik kostelijk vind én die vol zit met magnesium wat mijn spieren ontspant en mijn slaap bevordert. Ik ben op dit moment aan het genieten. Wacht, je krijgt een foto. Slim dat ik de foto al had gemaakt, het is namelijk alweer op en dat ziet er een stuk minder appetijtelijk uit.

Ik ga me klaarmaken voor mijn volgende activiteit. Ook deze structuuractiviteit ontspant me want het is het rustigste wat ik kan doen. Met een kruik op mijn bank, oordopjes in, oogmasker op, slaap ik een half uur of misschien vandaag een uur want ik ben heel moe en door de yoga erg relaxed. Na mijn dutje komen mijn kinderen uit school. Dat brengt me op de voor mij belangrijkste structuuractiviteit: het ochtendritueel.

Starten met een ochtendritueel is heilzaam voor lichaam en geest

Misschien heb jij net als ik grote moeite met opstaan of is het een grote chaos in je hoofd als je wakker wordt. Ik heb voor mezelf een remedie hierop gevonden en dat is dat ik mijn wekker zet. Op het tijdstip dat dochter nummer één moet opstaan. Dan volgt mijn ochtendritueel waardoor mijn lichaam en geest op hun eigen tempo kunnen ontwaken en dat waarderen ze allebei.

Opstaan doe ik zonder haast en ik doe wat rek- en strekoefeningen om de pijn in mijn lichaam te verlichten. Die oefeningen heb ik gekregen van mijn fysiotherapeut. Net als mijn psycholoog zal ook hij trots op me zijn dat ik zo gehoorzaam zijn instructies opvolg.

Voordat ik naar beneden ga, doe ik iets wat essentieel voor me is: mijn bed opmaken. Hiermee maak ik mijn bed duidelijk: “Ik ben opgestaan, je kunt me NIET meer verleiden totdat het avond is”.

Beneden staat alles klaar voor het ontbijt, als ik de avond ervoor ten minste bedacht heb dit voor te bereiden. Op de automatische piloot ga ik aan de slag, open ik de gordijnen, doe ik de verwarming en gezellige verlichting aan en klets ik wat met mijn dochters, die één voor één aanschuiven aan de ontbijttafel. Zij vinden dit ochtendritueel eveneens erg prettig. Ze moeten wel iets doen als tegenprestatie: het uitruimen van de afwasmachine. Dat scheelt mij een enorme berg werk en voor hen is het een peulenschil.

Als de laatste jongedame naar school vertrokken is, volgt de structuur zoals ik hierboven beschreef. Vandaag was dat yoga. Gisteren deed ik pilates. Morgen wordt het een mentale activiteit, namelijk het bestellen van mijn boodschappen. Dan draaien mijn hersenen overuren. Maar daarna beloon ik mezelf met een verrukkelijke lunch en ik maak die hete kruik voor mijn dutje.

Een rustig middagritueel geeft energie voor de rest van de dag

Die middagslaap heb ik hard nodig, want rond half drie komen mijn kinderen thuis. Eerst acclimatiseer ik wat onder het genot van een kop bottenbouillon. Als ik voel dat mijn energie toeneemt, maak ik wat lekkers klaar voor mijn kinderen. Als dit niet lukt, doe ik dit met de dochter die zich hiervoor als eerste aandient.

Met mijn kinderen voer ik interessante gesprekken. Ze gaan ongeveer zo: Ik vraag: “Hoe was het op school?” Mijn kinderen antwoorden: “Normaal” (mijn oudste), “Stom” (mijn middelste), “Saai”, (mijn jongste). Daarna volgt er wat inhoudelijke informatie zoals: “Ik heb volgende week twee proefwerken en een SO”, mijn oudste. “Ik heb geen zin in mijn huiswerk”, mijn middelste of: “Zullen we een spelletje doen?”, mijn jongste.

Als iedereen weer iets voor zichzelf aan het doen is, bereid ik – zo goed en kwaad als het gaat – het avondeten voor.

Structuur brengt ontspanning in de avond

Na het eten volgen sociale activiteiten. Meestal voor mijn kinderen. Gaan ze sporten. Soms ga ik zelf ook even weg, wandelen met mijn stabiele positieve vriendin én haar hond. Het ritme van deze sociale activiteiten helpt mijn lichaam en geest. Dat ik voor de meeste sociale activiteiten carpoolafspraken heb kunnen maken, helpt mijn lichaam en geest nog meer. Door de structuur die ik heb aangebracht, verlopen de avonden een stuk ontspannener dan voorheen.

Er komen – naarmate ik herstel – bondingsactiviteiten bij. Dan kruipt een van mijn dochters bij me op de bank. Kijken we een tv-programma. Niet te lang. Bijvoorbeeld “Bak mee met Max”. Dat red ik wel. Duurt slechts tien minuten max. Of ik luister naar een concert. Van mijn oudste die heel mooi piano kan spelen. Of ik kijk naar een dansvoorstelling. Van meestal mijn jongste die heel goed kan dansen, als ze wil. Of ik ga uit wandelen met mijn middelste. Op háár uitnodiging, ondanks dat ze wandelen stom vindt.

Een vaste weekstructuur geeft houvast

Dat de activiteiten wekelijks terugkeren, geeft mij houvast als mijn kinderen bij me zijn. Eén middag zijn mijn kinderen bij hun vader. Dat is vandaag. Dan kom ik bij van alle hectiek. Kan ik ruimte in mijn hoofd creëren. Door het schrijven van deze blog. Of een bezoek aan mijn psycholoog. Of aan mijn kapper. Of van een stoere man. Erg ontspannend ook, dat laatste.

Ik ben nóg trotser op mezelf dan mijn psycholoog en fysiotherapeut bij elkaar. Want zeker nu ik dit allemaal zo op papier zie, besef ik dat ik ECHT onderweg ben naar een leven met meer energie: op cognitief, fysiek en emotioneel vlak.

Structuur ondersteunt bij ADHD, burn-out en depressie

Structuur is niet de hele oplossing voor mijn burn-out en depressie, maar het ondersteunt me wel buitengewoon bij mijn herstel. En als ik beter ben, zal ik de structuur erin blijven houden, want ADD, dat heb ik voor de rest van mijn leven.

Die structuur hielp me zo-even bij het verwerken van de emotie die ik voelde bij het lezen van de app van een vriendin. Ze is bang dat ik in een sociaal isolement verkeer omdat ik ontslag heb genomen. Dat ik dat anderhalf jaar geleden al heb gedaan, is haar waarschijnlijk even ontschoten. Deze vriendin nodigt me sinds het begin van mijn burn-out uit voor sociale activiteiten die ik te druk vind en die energie van me wegnemen.

Dit uitnodigen doet ze persoonlijk, dus ze komt – ongevraagd en onaangekondigd – naar mijn huis en belt bij me aan. Misschien past het goed in háár structuur, maar niet bij de mijne, want ze doet dat wanneer ik lig te slapen. Wat ik door de bel vervolgens niet meer doe. Ik heb haar meerdere keren op verschillende manieren proberen uit te leggen wat een burn-out is, wat het voor mij betekent en wat mij wél helpt, maar het komt niet over bij haar. Ik laat het gaan, want ik heb de puf niet om het haar te blijven uitleggen. Zoals dat ik niet in een sociaal isolement verkeer.

In tegendeel. Ik bevind me in aangenaam gezelschap. Afgezien van die handvol mensen die ik graag zie, laat ik me vergezellen van mijn nieuwe vriend ‘structuur’. Structuur is mijn steun en toeverlaat in barre tijden. Structuur organiseert mijn leven. En van al mijn vrienden is structuur het meest gestructureerd :-).

0 0 votes
Artikel waardering
Subscribe
Abonneren op
guest

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments