Hoe motiveer je een AD(H)D-er met een burn-out?

Hoe motiveer je een AD(H)D-er met een burn-out?

Zara's LifeGeen reacties

Het sleutelwoord is ERKENNING Ik heb goed nieuws. Ik krijg een WIA-uitkering*. Ik ben zo dankbaar voor deze erkenning. Op twee punten. Ten eerste op het punt dat mijn zelfgenomen ontslag mij niet is te verwijten want ik heb een medische grond. Ten tweede op het punt dat ik echt – heel – ziek ben. Laatst had ik een gesprek met mijn werkcoach van het UWV. Ja, ik zit in de WIA en heb toch een werkcoach. Want volgens mijn arbeidsdeskundige kan ik werkzaamheden verrichten als graafmachinist. Dat ik waarschijnlijk de eerste de beste van zijn sokken zal rijden omdat ik het overzicht verlies, is vast niet bij haar opgekomen.… Lees meer

Lees verder
Mijn eerste stapjes richting assertiviteit

Mijn eerste stapjes richting assertiviteit

Zara's Life2Reacties

Mijn hele leven heb ik pleasend doorgebracht In mijn jeugd was pleasen mijn overlevingsstrategie. Door zo goed mogelijk te doen wat ik dacht dat mensen fijn vinden, liet ik mijn ouders merken dat ik er ook was. Daar kwam bij dat ik door mijn ADD – ook al wist ik toen nog niet dat ik het heb – de wereld niet begreep op de manier dat anderen dat doen. Dat versterkte mijn pleasegedrag. Ik paste me zoveel mogelijk aan, zodat ik geaccepteerd zou worden door mijn directe omgeving. Dat lukte redelijk. Ik had slechts beperkt last van pesterijen en uitsluiting. Vervolgens heb ik ook in mijn jong volwassenheid, mijn studententijd… Lees meer

Lees verder
Vier tips voor vakantie met kinderen én een burn-out

Vier tips voor vakantie met kinderen én een burn-out

Zara's Life2Reacties

De vakantie is weer begonnen Opgetogen kwamen ze thuis, mijn drie kinderen, extra vroeg, want zo gaat dat op de laatste schooldag. Twee lange weken chillen in het vooruitzicht. Voor hen dan. Als kind keek ik net als zij enthousiast uit naar de vakantie. Nu zie ik het met gemengde gevoelens tegemoet. Natúúrlijk ben ik blij om de zee van tijd die ik met hen mag doorbrengen. Maar ik voel me alsof ik de Mount Everest moet beklimmen: ongetraind, mét bepakking, zónder uitrusting. Mijn gebrek aan energie, mijn continu overprikkelde brein en mijn matige emotionele staat maakt dat de spanning zich in me opbouwt. Vooral aangezien één van mijn kinderen… Lees meer

Lees verder
Ik doorbreek de cirkel naar een nieuw begin

Ik doorbreek de cirkel naar een nieuw begin

Zara's Life2Reacties

Mijn psycholoog gaf me laatst een oefening Ik was een beetje verbaasd want meestal gaat het over waar ik tegenaanloop met mijn burn-out en mijn ADD. Maar ze is me goedgezind dus ik werkte mee. Het ging over wie belangrijk zijn in mijn leven. Makkie, mijn kinderen. Zij kregen direct de VIP-plekken. Mijn kinderen zitten in mijn zogenoemde ‘inner circle’ Gezellig hoor, drie van die enthousiaste dametjes in mijn inner circle. Alleen, we constateerden dat ik van hen niet zozeer steun krijg, maar dat ik hén steun, zo goed en kwaad als het gaat gezien mijn al maar voortdurende burn-out. Mijn psycholoog vroeg daarom of er nog meer mensen belangrijk… Lees meer

Lees verder
Eindelijk mag ik ziek zijn

Eindelijk mag ik ziek zijn

Zara's LifeGeen reacties

Eindelijk erkenning! Tweeëntwintig maanden na het begin van mijn burn-out, krijg ik dan eindelijk te horen – van een instantie ook nog – dat ik toch echt ziek ben. En dat het terecht is dat ik ontslag heb genomen, want het zou schadelijk zijn voor mijn gezondheid als ik nóg langer bij mijn ex-werkgever was gebleven. Ik krijg een ziektewet-uitkering. Want ik ben ziek. Ik ben zo blij! Het was een heel gedoe Ik sliep er slecht van. Ik beleefde alle ellende die ik met mijn ex-werkgever had gehad weer opnieuw. Dat ik ziek was, dat was de verzekeringsarts van het UWV tijdens het eerste gesprek al snel duidelijk. Maar… Lees meer

Lees verder
Blue Monday duurt maar één dag

Blue Monday duurt maar één dag

Zara's LifeGeen reacties

Gelukkig is hij voorbij, deze Blue Monday Blue Monday is voorbij. Al acht minuten. Dat lucht op. Vandaag had ik een terugval, een relapse zoals ze dat in medische termen noemen. Althans bij ziekten die wat makkelijker geaccepteerd worden dan een burn-out, hele erge ziekten zoals kanker. En dat zíjn ook vreselijke ziekten. Maar wat ík heb, vind ik óók vreselijk; Een burn-out, een slaapstoornis en ik ben depressief. Naast ADD wat ik mijn hele leven met me mee zal dragen. Met drie kinderen die ik moet begeleiden. Bij gebrek aan structurele steun. Dan kan ik alleen nog maar denken: Wanneer is die burn-out eindelijk voorbij? Het duurt zo Godvergeten… Lees meer

Lees verder
Ik doe ertoe (weet ik nu)

Ik doe ertoe (weet ik nu)

Zara's LifeGeen reacties

Veel mensen met ADD ontwikkelen een negatief zelfbeeld Zo ook ik. Onlangs verwoordde ik hem. De gedachte over mezelf die ik mijn hele leven al met me meedraag. Eerst onbewust, toen bewust en nu komt ie af en toe nog bij me buurten totdat ik hem resoluut verjaag. De gedachte is: “Ik doe er niet toe.”  Ksssst, en weg is ie weer, deze destructieve gedachte. Maar ik pak hem even beet, want ik wil hem graag met je analyseren. Misschien heb jij ook wel een soortgelijke gedachte. En dan kunnen we die ook meteen voorgoed doen verdwijnen. Hoop ik. Hoe mijn negatieve zelfbeeld ontstond Toen ik opgroeide merkte ik al snel dat… Lees meer

Lees verder
Mijn hond blaft me gezond

Mijn hond blaft me gezond

Zara's LifeGeen reacties

Ik doe alles om te herstellen van mijn burn-out Mijn werkgever heb ik in mijn eerste blog ‘welkom in mijn hoofd’ al de laan uit gestuurd*. Nu is het zaak potentiële nieuwe stressoren van mijn lijf te houden. Daarom heb ik een hond, sinds kort. Die over me waakt. Over mij én mijn gezondheid. Hij blaft weliswaar hard, maar het is een schatje. Met honderd procent herstelgarantie. Daar moet ik alleen wél wat voor doen. Van mijn hond. Die me opdrachten toeblaft. Mijn eerste opdracht: drink elke dag vier vreemd uitziende dranken. Ze zitten namelijk boordevol vitaminen, mineralen, eiwitten, en vetten die goed zijn voor je immuunsysteem. Natuurlijk gehoorzaam ik mijn keffende hond. Hij waakt… Lees meer

Lees verder
Ik ben ermee gestopt

Ik ben ermee gestopt

Zara's Life2Reacties

Met die medicijnen voor mijn ADD Dexamfetaminen heten ze. Weer eens iets anders dan Ritalin waar iedereen inmiddels een mening over heeft. Mijn ADD-medicijnen Dexamfetaminen, in de volksmond Dex, zouden ervoor zorgen dat mijn lichaam meer dopamine aanmaakt. En die extra dopamine zou er weer voor zorgen dat mijn hersenen makkelijker met elkaar communiceren. Waar het nodig is dan. In de prefrontale cortex, dus het voorste deel van mijn hoofd. Daar schijnt mijn aandacht te zitten. Nou, het enige wat gestimuleerd werd, waren mijn zenuwen. Je denkt het goed, hier overdrijf ik een beetje. Maar ik moest elke drieënhalf uur nieuwe medicijnen slikken omdat mijn stofwisseling zo snel is. En… Lees meer

Lees verder
Welkom in mijn hoofd

Welkom in mijn hoofd

Zara's Life4Reacties

Mijn leven met AD(H)D, burn-out en depressie Ik denk anders. Zo had ik bijvoorbeeld gehoord van een slimme woest aantrekkelijke man, dus ik heb geluisterd, dat het bij bloggen belangrijk is om hoog in Google te komen. Voortvarend ging ik aan de slag met zoekwoorden. Dat vond google vreemd. Moest ik steeds aantonen dat ik geen robot ben. Google werd me zelfs zo zat, dat hij me eraf gooide. In plaats van hoog gestegen ben ik dus diep gezonken in Google. En dat terwijl ik juist GÉÉN ROBOT ben. Alhoewel. Ik loop wel beetje houterig en stoot vaak tegen dingen aan. In mijn hoofd ziet het er ook wel een… Lees meer

Lees verder