Hoe herken je een narcist. Vijf signalen

Hoe herken je een narcist. Vijf signalen

Mijn ex is een narcist Eigenlijk moet ik zeggen dat hij een narcistische persoonlijkheid heeft. Of nog netter, dat ik trekken herken bij hem van iemand met een narcistische persoonlijkheid. Want hij heeft nooit een diagnostisch onderzoek ondergaan. Ik kwam er bij toeval achter toen ik op een artikel stuitte over het kwaad dat narcisten kunnen aanrichten in een relatie. Vanaf dat moment ben ik er meer over gaan lezen. Ik was toen al zes maanden van hem gescheiden. Had het tijdens ons 16 jaar lange huwelijk nooit doorgehad. Waarom plaats ik deze blog hier? Terwijl deze site over ADHD gaat en over burn-out? Nou, het schijnt dat mensen die… Lees meer

Lees verder
Mijn eerste stapjes richting assertiviteit

Mijn eerste stapjes richting assertiviteit

Mijn hele leven heb ik pleasend doorgebracht In mijn jeugd was pleasen mijn overlevingsstrategie. Door zo goed mogelijk te doen wat ik dacht dat mensen fijn vinden, liet ik mijn ouders merken dat ik er ook was. Daar kwam bij dat ik door mijn ADD – ook al wist ik toen nog niet dat ik het heb – de wereld niet begreep op de manier dat anderen dat doen. Dat versterkte mijn pleasegedrag. Ik paste me zoveel mogelijk aan, zodat ik geaccepteerd zou worden door mijn directe omgeving. Dat lukte redelijk. Ik had slechts beperkt last van pesterijen en uitsluiting. Vervolgens heb ik ook in mijn jong volwassenheid, mijn studententijd… Lees meer

Lees verder
Bevrijd jezelf (en anderen) van stress. Op vijf manieren

Bevrijd jezelf (en anderen) van stress. Op vijf manieren

2018 is het jaar van verzet Het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog is nog altijd een bron van inspiratie. Zo hoorde ik tijdens de Nationale Dodenherdenking dit jaar. Ook ik liet me inspireren en bedacht me: “Wat als ik nu eens oproep tot verzet tegen een – in mijn ogen – grote vijand van de hedendaagse maatschappij? Die stress heet?” Zelf ben ik al een tijdje gestopt met het alsmaar – willen – voldoen aan verwachtingen die anderen van me hebben. Want bij mij heeft de stress zo lang geduurd dat het uitmondde in een burn-out*. En toen ik daarvan niet mocht herstellen van mijn werkgever want ik moest nog… Lees meer

Lees verder
Mijn hersenen zijn te klein

Mijn AD(H)D-hersenen zijn te klein

Er is ruimtegebrek in mijn hoofd Mijn AD(H)D-hersenen zijn te klein. Gisteren had ik pleinwacht op de school van mijn jongste. Ik was weer eens te laat. Althans, dat dacht ik. Ik voelde echter nattigheid toen de conciërge me wat waterig aankeek. Hij keek op zijn prachtige overblijfschema en zag dat ik niet te laat was, maar te vroeg. Veels te vroeg, een week om precies te zijn. Dit is slechts één voorbeeld van de vele situaties waarin ik wat chaotisch ben terwijl ik juist zo hard probeer orde en structuur aan te brengen in mijn leven. Maar ik weet NU waardoor het komt. Het komt doordat mijn hersenen te klein… Lees meer

Lees verder
Bij stress ga ik aan de Rhodiola

Bij stress ga ik aan de Rhodiola

Kinderen zijn zaligmakend Zo wordt nogal eens gedacht. Nou, ik kan je vertellen. Dat zijn ze niet. Vooral niet als je een burn-out hebt en één van je kinderen zorgintensief is. En je een ex hebt die nog nooit van opvoeden heeft gehoord. En die je agressieve mails stuurt als je hem vraagt de kinderen streng toe te spreken omdat ze geen respect tonen. Dat laatste is makkelijk te verhelpen: de delete knop doet wonderen. De rest is een stuk lastiger kan ik je wel vertellen. Maar goed, na deze klaagzaag dan nu het goede nieuws. Rhodiola helpt tegen een burn-out Dat klinkt me als muziek in de oren. Geen… Lees meer

Lees verder
Blue Monday duurt maar één dag

Blue Monday duurt maar één dag

Gelukkig is hij voorbij, deze Blue Monday Blue Monday is voorbij. Al acht minuten. Dat lucht op. Vandaag had ik een terugval, een relapse zoals ze dat in medische termen noemen. Althans bij ziekten die wat makkelijker geaccepteerd worden dan een burn-out, hele erge ziekten zoals kanker. En dat zíjn ook vreselijke ziekten. Maar wat ík heb, vind ik óók vreselijk; Een burn-out, een slaapstoornis en ik ben depressief. Naast ADD wat ik mijn hele leven met me mee zal dragen. Met drie kinderen die ik moet begeleiden. Bij gebrek aan structurele steun. Dan kan ik alleen nog maar denken: Wanneer is die burn-out eindelijk voorbij? Het duurt zo Godvergeten… Lees meer

Lees verder
Burn-out is te zien in de hersenen

Burn-out is te zien in de hersenen

Burn-out is zichtbaar via hersenscan Toen ik  mezelf naar mijn inmiddels EX-bedrijfsarts sleepte voor het invullen van een vragenlijst, wist ik dit nog niet. Het enige wat ik wist, is dat ik niets meer kon: mijn hersenen waren in staking, mijn tranen overvloedig en mijn energie pierdood. De vragenlijst die overduidelijk aangaf dat ik burn-out was, stopte de bedrijfsarts in een pot, waar die uitdoofde. Wat de bedrijfsarts wél gebruikte, geheel ten onrechte, is dat ik mijn werk zo goed deed. Zara wilde alles té goed doen, zei hij, daar moest ze maar mee stoppen en dan was ze in twee maanden weer het vrouwtje. Het was gewoon psychisch. Dat… Lees meer

Lees verder
Welkom in mijn hoofd

Welkom in mijn hoofd

Mijn leven met AD(H)D, burn-out en depressie Ik denk anders. Zo had ik bijvoorbeeld gehoord van een slimme woest aantrekkelijke man, dus ik heb geluisterd, dat het bij bloggen belangrijk is om hoog in Google te komen. Voortvarend ging ik aan de slag met zoekwoorden. Dat vond google vreemd. Moest ik steeds aantonen dat ik geen robot ben. Google werd me zelfs zo zat, dat hij me eraf gooide. In plaats van hoog gestegen ben ik dus diep gezonken in Google. En dat terwijl ik juist GÉÉN ROBOT ben. Alhoewel. Ik loop wel beetje houterig en stoot vaak tegen dingen aan. In mijn hoofd ziet het er ook wel een… Lees meer

Lees verder